Geçtiğimiz günlerde vefaat eden Şaban Teoman Duralı hocamızın aziz hatırasını yaşatmak adına Ölüm başıklı şiirini paylaşmak istedim. Merhumun ruhuna bir fatiha okumayı eksik etmeyin. Mevlam hocamızın mekânını âli eylesin.
ÖLÜM
Ölüm bir patlama Sevgiyle kenetlenmiş hücrelerim savrulmuş âlemin dört bir yanına Artık her biri tek başına Taşır benden bir parça ancak benim bulunmayan ortalıkta ölüm şeb-i aruz Artık bağımsız her bir zerrem Parıltıları güneşin yansır eşyanın yüzeyinden Bekle geceyi bekle yansımayan ışığı yakalamak için İndimi o sızı yüreğine bil ki eşikte gece Yaklaşıyor karar vakti git gide zordur geçmek patırdılar dünyasından sessizlik âlemine Yarın gün doğumunda haykıracak taptaze sesle dünyaya Yeni yepyeni yaratıklar anâsır-ı erbaadan gelmiş meydana bense o vakit ayrışmış olacağım unsurlarıma Etiler. 9 kasım 1981
Musavver 