Yine başladı alçaklar hunharca saldırmaya… Gerçi ne zaman durdular ki? Biz sadece haberlerde gördükçe veya sosyal medyada biraz zaman geçirince farkediyoruz. Hatta artık basit birkaç tweet, birkaç görsel ve 5 dakika sonra hiçbir şey yokmuşcasına devam…
Farkındayım, pek de düzenli bir yazı olmuyor ancak buna aldırmıyorum bugün. Normalde yaptığım gibi konunun kendisinden kopup ayrıntılarda boğulmayacağım bu sefer. Üstüm başım tertemiz olmasa da kılacağım o namazı. Yeterli yakıtım olmasa da çıkacağım bu yola…
Malcolm X’e ait bit söz var:
Bütün uyuyanları uyandırmaya bir tek uyanık yeter!
Hepimiz duymuş ve görmüşüzdür bu sözü. Hatta hevesli hevesli sloganlar atarak güya güttüğümüz davalarımızı konuşurken sarf etmişizdir bu sözü. Peki hiç düşündük mü acaba ne kadar karşılığı var bu sözün? Ben artık sanırım inancımı kaybettim bu sözün doğruluğuna. Nasıl yetecek ki bir tane uyanık tüm uyuyanları uyandırmaya? Baksanıza her yerde gösteriler, mitingler… Sonuç? Her gün katlanarak artan şehit haberleri, durmaksızın akan Müslüman kanı ve artarak devam eden zulüm… E hani yetiyordu bir uyanık hepimizi uyandırmaya? O zaman ya hiç kimse uyanık değil tam anlamıyla ya da hepimiz uyanıyoruz.
İkincisine ihtimal dahi vermiyorum zaten. Benim bildiğim uyanık Müslümanların bir el çırpmasıyla yer yerinden oynar, iki tane uçağı mı durduramadık? Zira kendimi geçtim, ben zaten kış uykusundayım, uyanır mıyım bilinmez ama ihlasından emin olduğum, hatta dünyada bir tane uyanık varsa bu adam o adamdır diyeceğim insanlar neden çare olamıyor hala? Neden uyanamıyorum ben! Hepimiz uyuyoruz dersem de büyük hakka girerim gibi geliyor. Gecesini gündüzüne katan, göğüs göğüse çarpışan binlerce mücahidi alamam karşıma mahşerde.
Bilmiyorum dostlar, bilemiyorum. Nasıl hissetmeliyim, ne demeliyim onu dahi bilmiyorum. Ama ben “Ben uyandım!” diye haykırabilmek istiyorum!